Roksana Jędrzejewska-Wróbel, Sznurkowa historia, ilustracje – Agnieszka Żelewska, Wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa 2004.
Autorka wydanej niedawno Pracowni Aurory, Roksana Jędrzejewska-Wróbel działa na polu literatury dziecięcej, w dodatku działa bardzo intensywnie, już od szesnastu lat. Jak ten czas leci! Wydaje się, że dopiero wczoraj dzieci dostały do rąk pełną uroku Sznurkową historię, książeczkę, którą bardzo cenię i lubię…
Sznurkowa historia, wydana została trzykrotnie, po raz pierwszy w roku 2004, przez odradzające się wówczas Wydawnictwo Nasza Księgarnia. Właśnie to pierwsze wydanie mam przed sobą.
Książkę możemy nie tylko przeczytać, ale i, z wielką satysfakcją, obejrzeć. Ilustracje – wyraziste, dowcipne i eleganckie – wykonała, współpracująca z autorką od lat, Agnieszka Żelewska. Od uzyskania w 1992 roku dyplomu w Pracowni Projektowania Graficznego gdańskiej PWSSP zdążyła otrzymać kilka wiele ważnych nagród w dziedzinie ilustracji książki dziecięcej (w tym – prestiżowych nagród Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY i – za Sznurkową historię właśnie – wyróżnienia w konkursie Pro Bolonia).
W Sznurkowej historii Roksana Jędrzejewska-Wróbel przedstawia nam szczęśliwą podróż jaką jest życie sznurka, który w momencie zauważenia go przez małą dziewczynkę, klientkę papierniczego sklepu (gdzie handluje się wspaniałymi kredkami i mazakami, kolorowym papierem i pędzelkami oraz zwykłym, szarym sznurkiem) zaczyna przemieniać się stopniowo w Sznurek…
Dzięki uważnemu spojrzeniu dziewczynki staje się wyjątkowy, doświadcza przygód i niezwykłych spotkań. Pozwalają mu one zgłębiać takie tajemnice jak cierpliwość (dzięki zachowaniu dziadka, z uwagą i pieczołowitością rozpakowującego przepasany Sznurkiem dar od kochających wnuków), czy marzenie, przedstawione tutaj jako lepsze od wspomnień, bo pozwalające zaistnieć nadziei.
Młody czytelnik znajduje tu również przygody, które towarzyszą losom głównego bohatera – sznurka Sznurka – podróż w kieszeni dziewczynki, podniebną wyprawę samolotem. Doświadcza też (razem z bohaterem) emocji i uczuć – radości z odkrycia swej niepowtarzalności, obawy przed zniszczeniem, lęku przed zapomnieniem i bezużytecznością.
Sznurkowa historia, podobnie jak niezapomniana baśń H. Ch. Andersena Imbryk, jest opowieścią o świecie przedmiotów, o tym, co może w nich być zamknięte – dla jednych są to wspomnienia o szczęśliwej przeszłości, dla innych – świat wyobraźni, który pozwala odkryć tkwiący w przedmiotach czar możliwości. W przedmiotach – pozornie niepotrzebnych – łączą się dwa światy: przeszłość i przyszłość. Dziecięce zabawy przedmiotami wydobytymi z dziadkowej szuflady tę łączność pięknie symbolizują.
Sznurkowa historia ma urok i mądrość. Daje szansę na refleksję nad łącznością tego, co minione z tym, co dopiero nastąpi.
Pozwala też odkryć świat przedmiotów, spojrzeć na nie inaczej – z uważnością i namysłem, a zatem tak, jak powinno się patrzeć… nie tylko na przedmioty.
Hanna Diduszko