W lusterku rzeki
drzewa
dziwią się swej urodzie
chmury płyną
bardziej niebiesko
z lekkim falowaniem
maleńki księżyc
pobladły ze strachu
lub zmęczenia
zaczepił jednym rogiem
o przybrzeżną trzcinę
Odbite niebo
Podwojony świat
Góra dół
i jeszcze zamyślenie drugiego brzegu
co wabi zielenią
i miłosnymi rozmowami ptaków
W lusterku rzeki
podwójny świat
płynie gdzieś
do niewiadomego morza czasu
