O  Gołąbce, kukułce  i szkodliwości stereotypów …

 

Patxi Zubizarreta, Usoa, dziewczynka, która przyleciała. Ilustracje Elena Odriozola. Przełożyły Katarzyna Mirgos i Barbara Stawicka-Pirecka. Piaseczno 2023. Wydawnictwo Widnokrąg

 

      Usoa to po baskijsku gołąbka. Właśnie takie imię nadała tutejsza mama dziewczynce, która jak gołąbka, przyleciała z głodującego i ogarniętego wojną kraju Afryki. W podróż wysłała ją samolotem tamta mama, zaopatrzywszy córeczkę (o afrykańskim imieniu Kasai…) w list. Zawierał przejmującą rodzinną historię i prośbę o opiekę nad dzieckiem wysłanym w nieznane z miłości… Czytaj dalej „O  Gołąbce, kukułce  i szkodliwości stereotypów …”

Łazienka

 

 – Brrr… – mówimy zwykle (moja siostra i ja), gdy wchodzimy do łazienki. Bo najważniejszą chyba cechą naszej łazienki jest chłód. Właściwie zawsze jest tu zimno albo przynajmniej – jakoś tak chłodnawo. Czytaj dalej „Łazienka”

  W dobrym towarzystwie klasy III b…   

 

Małgorzata Kondej, Sejf z milionem w środku czyli bestseller III b, Warszawa 2008, wyd. Piotra Marciszuka STENTOR – KORA.

 

      Sejf z milionem w środku czyli bestseller III b [1] to książka, która powstała z życia – wyjaśnia w czasie spotkań autorskich Małgorzata Szyszko-Kondej, poetka, autorka książek dla dzieci i dorosłych, dziennikarka. Przywołuje następującą historię: jej córeczce klasa podarowała kiedyś książkę (przygotowaną z pomocą nauczycielki) z różnymi – zrobionymi specjalnie dla chorej koleżanki – rysunkami, życzeniami i rymowankami. Widać było w tej pracy nie tylko indywidualny, a potem wspólny wysiłek, ale i sympatię, chęć zrobienia czegoś dla innej osoby, potrzebę wsparcia i obdarowania kogoś, kto jest słaby, czuje się źle, być może – jest samotny. Czytaj dalej „  W dobrym towarzystwie klasy III b…   ”

Zagadkowe portrety zwierząt

 

 

 

 

 

Jules Renard, Jean-François Martin, Opowiastki przyrodnicze. Tłumaczenie Jan Maria Kłoczowski. Wyd. Format. Warszawa 2018.

 

       Jak przedstawiać zwierzęta? Można to robić rozmaicie, na przykład realistycznie, kładąc nacisk na ich rzeczywiste, biologiczne cechy. Celem jest wtedy przede wszystkim dostarczanie wiedzy o świecie zwierząt. Można to robić antropomorficznie, traktując je jako istoty o cechach ludzkich, jak to było w bajkach Ezopa i wszystkich kolejnych ich mutacjach. Celem takiego pokazywania zwierząt jest właściwie dostarczanie wiedzy o świecie ludzi, którzy mogą przejrzeć się w takich antropomorficznych portretach zwierzęcych jak w zwierciadle (czasem  krzywym) i podjąć refleksję nad sobą i światem, w którym żyją… Można też przedstawiać zwierzęta, posługując się środkami, którymi dysponuje poezja. Czytaj dalej „Zagadkowe portrety zwierząt”