Tag: relacja rodzice-dziecko

Opublikowane w

Wszystko okazuje się proste…

Cezary Harasimowicz, Chłopiec z lasu. Ilustracje: Marta Kurczewska. Warszawa: Wydawnictwo Agora dla dzieci, 2024

 

Pisanie o emocjach i uczuciach związanych ze skrajnie trudnymi problemami jest wielką sztuką. Dobrym kluczem do zmierzenia się z tą kwestią wydaje się metafora, dzięki której czytelnik może  bezpiecznie wkroczyć na obszar dotąd mu niedostępny.

            Właśnie tak było, na przykład, w książkach Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby (Złodzieje snów, Dom, który straszy, Lilana), czy Joanny Rudniańskiej (Kotka Brygidy, Mój tata z obcej planety). Zwykły, to jest niezmetaforyzowany sposób mówienia o świecie nie udźwignie przytłaczająco trudnej materii uczuć: rozpaczy i bezradności, niezrozumienia i strachu, zagubienia i samotności. Czytaj dalej „Wszystko okazuje się proste…”

Opublikowane w

Zwyczajny świat, czyli jak przeżyć w  Kopytkach?

 

Katarzyna Wasilkowska, Świat Mundka. Łódź, 2020. Wydawnictwo Literatura.

       Jak sobie radzić, gdy jest się mieszkańcem Kopytek, „miasteczka, które było tak zapomniane, że nawet mieszkańcy nie używali jego nazwy”, ma się trzynaście lat i rodziców, którzy kochają (wiadomo…), ale częstokroć swoje uczucia i chęć spełnienia tak zwanego obowiązku rodzicielskiego wyrażają w dość specyficzny sposób, na przykład poprzez lanie albo przydługie wykłady?… Czytaj dalej „Zwyczajny świat, czyli jak przeżyć w  Kopytkach?”

Opublikowane w

Ból głowy (opowieść Jedynej Córeczki)

 

            Nade mną rozciągał się biały sufit. Bardzo dziwny. Trochę taki jak w kościele. Z łukami. Leżałam na tapczanie i bardzo bolała mnie głowa. Kasia pilnowała swojego Brata, który próbował wspinać się pod ten dziwny sufit. Wspinał się po półkach z książkami jak po drabinie a Kaśka próbowała go ściągnąć na ziemię. Ciocia gotowała kawę za parawanem. Czułam jak mocno pachnie. Ciocia bardzo lubi kawę. Czytaj dalej „Ból głowy (opowieść Jedynej Córeczki)”