Mam dom!
Piosenka o domu na Ursynowie
Od zachwytu do wiedzy, czyli z wizytą w świecie motyli
Ewa Kozyra-Pawlak, Paweł Pawlak, Mały atlas motyli Ewy i Pawła Pawlaków. Wydawnictwo „Nasza Księgarnia”. Warszawa 2018.
Książki popularnonaukowe zmieniają swoje oblicze. Dotyczy to zarówno pozycji adresowanych do dorosłych, jak i książek dla dzieci. Mniej w nich przypisów, tabelek i zestawień. Bibliografie zdarzają się rzadko. Autorom (takim, jak na przykład Peter Wohlleben, leśnik, ale i zawołany gawędziarz, autor książek o drzewach i zwierzętach) zależy przede wszystkim na tym, by zarazić czytelników swoją pasją, używając takich środków, jakie są dla autora najbardziej naturalne i najlepiej dostępne. Nic więc dziwnego, że para plastyków z Wrocławia, tworząc książkę o motylach używa środków plastycznych. To właśnie one przede wszystkim przykuwają uwagę. Ewa i Paweł Pawlakowie sprawiają, że książka z informacyjnymi opowiastkami o motylach zamienia się w miniaturowe dzieło sztuki. Czytaj dalej „ Od zachwytu do wiedzy, czyli z wizytą w świecie motyli”
O ciekawym świecie i szukaniu lepszego miejsca do życia
Marcin Kozioł, Bajka o bąkach i jednym trzmielu. Ilustracje Piotr Rychel. (Warszawa 2021, Wydawnictwo Bajka)
Pokazywanie świata, w którym przeważają jasne barwy, rozbudzanie zainteresowań, wreszcie – budowanie proekologicznej postawy, przy jednoczesnym zwróceniu uwagi na wartość przyjaźni, współpracy, akceptacji inności – to wszystko udało się zmieścić w pełnej humoru, zakręconej niczym tytułowe bąki (i jeden trzmiel) książce Marcina Kozła. Czytaj dalej „O ciekawym świecie i szukaniu lepszego miejsca do życia”
O Matce Boskiej od pierogów, zwierząt i dobroci
Justyna Bednarek, Maryjki. Opowieści o Matce Boskiej. Ilustracje, koncepcja graficzna, skład: Marianna Oklejak. Warszawa 2021. Nasza Księgarnia.
To nie jest książka religijna, choć dotyka sacrum… Matka Boska gotuje pierogi dla synka, opiekuje się wilkami, wróblami i psem, którego – wbrew teologom – trzeba wpuścić do raju… To Maryjka, znana z wiejskich kapliczek albo z kapliczek zamieszkujących podwórka starych kamienic w miastach. To nasza przyjaciółka i matka, która pocieszy i wesprze, obecna w polskim krajobrazie i w sercu, niezależnie od wyznawanej (czy też nie…) religii. To treść mitu o dobroczynnej sile kobiecości, pełnej ciepła, zrozumienia i wszechogarniającej miłości do wszystkich stworzeń oraz Matki Ziemi. Czytaj dalej „O Matce Boskiej od pierogów, zwierząt i dobroci”
Wachlarz rodzinny
Pochwała gitary (piosenka)
Wybacz mi, moja gitaro,
że śpiewać ci nie pozwalam…
Stoisz w kątku samotna,
ptasim płaczem wilgotna. Czytaj dalej „Pochwała gitary (piosenka)”
Promyki ulicy Szczęśliwej
Gdy zapada zmrok lubię wyglądać przez okno sypialni rodziców. Siadam na wysokim stołku, tuż obok wielkiej paproci i patrzę… Patrzę sobie jak ulicą idzie pan z długim kijem. Czytaj dalej „Promyki ulicy Szczęśliwej”
Istotka – maskotka czyli coś do kochania
Wanda Mycielska, Fikus. Przetłumaczone z portugalskiego na polski przez autorkę w roku 2008. Wydawnictwo Hokus-Pokus. Warszawa 2009.
Do kochania nadają się rodzice, babcie i dziadkowie, a także – rodzeństwo (mimo, że bywa niekiedy dość uciążliwe). Wiele osób i rzeczy nadaje się do kochania. Wśród nich szczególną rolę odgrywają misie (taki Kubuś Puchatek albo inny Miś Uszatek…), a także różne stworki (Plastuś, czy też Muminek), które mają swoją maskotkową, niekiedy bardzo mądrą duszę, takie maskotki-istotki. Można do nich mówić a one potrafią słuchać. Mają swoje życie – tajemne bądź całkowicie autonomiczne, o którym potrafią opowiadać lub o którym opowiada Osoba, która Wie… Uczestniczą w rzeczywistości na swój jedyny i niepowtarzalny sposób. Nie mają takich doświadczeń (ani takich rozmiarów) jak dorośli, więc sytuują się bardzo blisko świata dzieci. Można ich nie zauważać, ale, podobnie jak dzieci, niezaprzeczalnie istnieją i świetnie nadają się do kochania. Czytaj dalej „Istotka – maskotka czyli coś do kochania”
Niebo i rzeka
Kuchnia
Pachnie wanilią, cynamonem i jeszcze czymś dziwnym… Może smażonymi gruszkami-klapsami o złotym kolorze? (jak miło zanurzyć ukradkiem palec w wielkim garze, gdzie cichutko, smakowicie pyrkają gruszki…). Nie jestem pewna, co to za zapach, ale jest faktem, że rozkosznie mości się w nosie… Wchodzę do kuchni, gdzie króluje Nasza Babcia. Czytaj dalej „Kuchnia”